Hapis Kaldığında İçimde... Şiiri - Kaan ...

Yürüdüm bu yolda kanlı ellerle;
Cinayetten değil!
Kaybolan hayallerimin
Katilliğiyle..
Uzundu bak yolum,
Bu şehrin sokaklarında
Ben boğuldum hep
Havasıyla,
Ama biliyor musun hala anlatamadıklarım var
Bu karanlık yollar gerçekten dar
Aşkım.. Geceler,
Çok uzun.,
Aydınlatırken ay ışığı…
Ve burada kalan kalbim
Ürkekçe, hayallere bağlı
Bazen de gördüklerim
Duyduklarım var,
Hissettiklerim
Olmasa da yanımda
Anlatamadığım çok şey kaldı hala.
Yazmaya başlıyorum bende
Melodiyle birlikte
İlk kez
Bağlanıyorum bir sevgiliye
Hem de ölümüne..
Ellerimle yalvarmaya başlıyorum ben
Kalbine..
Ve sonrasında kalbim..
Haykırıyor onun için
Gözlerim ağlıyor sabahın beşinde,
Kan çanağı bir şekilde
Aşkın için..
Ağaç üzerinde kalmış
Son yaprak gibi
Umutlu ama hala,
Sonbaharda..
Şimdi içimde büyüyen
Hasret ve yalnızlığımla
Kaldım bir başıma
Sensiz geçen her anın
Çekilmez acısıyla.
Umudum ellerinde
Hayalinse gözlerimde,
Sen varsın benim umutlarımda.
Resmin hasret duraklarında
Boy boy asılmış adeta..
Burada ben
Hala seni bekliyorum
Dinlenirken o oturakta...
Bazen,
Ölümün ucundaki bir hastanın
Yaşama umuduyla.
Bazen de umutsuzca.
Seni düşünüyorum
Düşünmeye doyamıyorum.
Sesiniyse duyamıyorum!
Sana bu kadar hasretken…
Hasretinle savaşıyorum..
Her zamanki gibi
Elimde bir kalem
Ve boş bir sayfa
Ben seni anlatıyorum …
Her sayfamda
Senin izlerin var
Bazen de benim gözyaşı izlerim.
Göz yaşlarım akarken,
Söylediklerim hep aynı kelime
Her yazmaya başladığımda
Senin hasretinle,
Kaç kez söyledim bilmesem de
Kalbim…
Halen seni beklemekte…
Ardından,
Bir şiirim daha sona ererken..
Hasretimin
Son damlaları da
Artık dolan sayfaya
Düşmekte…