Hapis Şiiri - Semih Baybora Baybure

Yıllardır senin sevginle mahkumum
Suç muydu üzerime yedi yıl hapis
Hasretinle yaşadım dört duvar arasında
Küçük bir pencere açılırdı günde bir defa
Hücrede miyim bilmem
Zaman geçmiyordu buralarda
Durmuştu sanki dünya
Ne gecelerimi yaşaya bildim bu yerde
Ne de gündüzlerimi
Küçük bir not defterinden takvim yaptım
Yapraklarına hasretin biteceği günü yazdım
Gün geçtikçe yaprakları koparır
Kopardığım yapraklardan
Bezen güller
Bazen de sana gönderemediğim mektup zarfları yapar
Üzerine sevgimi yazar
Öylece saklardım yastığımın altında yıllarca
Gece kafamı yastığa koyduğum da
Seninle uyur seninle uyanırdım ben
Rüyamda da olsa
Ama ben ben son nefesimi tuttum
Tuttum da öyle bekledim seni
Aylarca bekledim yıllarca
Bekledim de bir gün olsun duyamadım sesini
Doyamadım sırma saçının gül kokusuna
En son halin kaldı aklımda
Şimdi nerdesin nasılsın
Sende benim gibi yalnız mısın hiç bilmem
Elimde fotoğrafın var yazmış olduğun şiir
Ve gözlerimde bir damla hüzün
Çaresizce bekliyorum yüreğimde kalan acımla beraber
Ciğerime saplanmış bıçak gibi kanatıyorum bedenimi
Birde bana sorsalar ya
Bir tek seni sevdim gerisi yalan

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 03\07\2009