Hapis Şiiri - İlyas Kırlı

dört yanım
kar beyazında kış
sol yanım
kır çiçeğine bakış
yakışmıyor anam bana
soğuk demirler ardından
gözyaşı dökmek
ecel olsada kelepçeler
alsın canımı
hücremde bir yarasa
emsin kanımı
ben her gece buralarda
ömrümü gömüyorum
cesedimi yıkasın yağmurlar
yıldızlarla ölüyorum

hani azrail can alırdı
ben kefensiz kaldım
can çıkınca ruh kalırdı
betondan mezara daldım
soğuk oluyor geceleri
tenim donuyor anam
demirden yapılmış pencereleri
bedenim sıkışıyor anam

çalıntı bir gençliğim var
gardiyanların elinde
unutulmuş bir mertliğim var
söylenmez namertin dilinde
sokak sokak gezdim
yine dört duvarları
adım adım ezdim
çirkef kokan şu diyarları
nerde benim hoyrat deliliğim
kan çanağında yıkanmış gözlerim
beyaz güvercin gibi uçup gider
zinciri koparılmış sözlerim

kılıcımı elimden aldılar
kır atımı dağlara saldılar
peşrevime kelepçe vurup
üç-beş adamla daldılar
nerde anam yiğitlik heybem
ben tel örgüler ardında
iki satır mektuptan gayrı neydem
yıkılası duvarlar ardında
yumrukladığım ranzamla
mapusluğun davulunu çalar oldum
döne döne tesbih tanelerinde
mevlanayı bulur oldum