Usanınca gözler geçmişe bakmaktan
çok iş düşer hayale, çağırsak geleceği…
Çocukluğumu erken terk ettiğim albüm sayfası
antikacı vitrininde yürüdüğüm cadde
cam kırılırsa, kırık sesi duyan
ben değilim; sır sokağın camcısı.
O ben ki; ben değilim
divânesi sensizlik, bir annenin çocuğu
tuba gölgesinde gökyüzünün bekçisi.
Sen ki; iki parça zahittin… Şahit ve an!
Düşlerini” har vurup harman savuran”
zahir ten oldum.
Ne yaparsak yapalım bükülüyor
önünde keder, meçhul yazgının
eşkalini arayan ben, inceldiği yerden kopan
Kayıt Tarihi : 21.12.2012 04:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!