Hansız Kaldım Şiiri - Altan İlhan Arslan

Uzun aralar gördü sahipsiz kaldı çok,
zamansız doğuşu bulutların arasında.
Sızlanan kalbi sürgün gün ışığı gibi
düştü misalsizliğe çöller gibi kurak,
bir yüreğin içinde dağıldı, öldü bak! ..
Öldü, en güzel şiir.
Geçenleri unut, unutmalısın dediğin
çok oldu yüzüme kara kışlar gibi
mahşer kuruldu üstüme düştün sen,
tam bir çığ gibi. Ölüm gibi.
Hala ölüyorum nedense ben! ..
Bir yaprak sürgün, dalına küsmüş ezalı
haline acımaz rüzgar, kaderi hain.
Acılar denizin de kurulu sultası,
boğulur o çok defa;
öyleyim uzun zamandır, kederli... Kederli.
Matruk değil bu halime sığan
gözleri ferah bilmez bu hicap! ..
Değmez ki bir gün olsun, ah olsun!
Sevdaya dair en güzel gelişi.
Söylenmez dili var, ah bu suskunluk
dursun hadi benim için zaman,
zaman öldü bak! .. Öldü...
Bilirkişi, heyetim, namusum! Kasvetim
bir defa içime sövdü bak! Söndü bak
aşkın mumu eridi, yok oldu! ..
Dergâhı tar olan derviş gibi hansız kaldım bak.