Hanoğlan Şiiri - Şair Gizliddin

Bana derler bozgun oğlan Karalı,
Yüreğini pas bürümüş yaralı,
Ben ne kadar acı dilden aralı.
Gene derler yaktın eli yan oğlan,
Ne Karalı ben anamdan Hanoğlan.

Eğer görsem el gülüyor gülemem,
Sevinç olan yerde ben şad olamam,
Hayır görsem hayattan tat alamam,
Gene derler hayırsızsın sen oğlan,
Ne Karalı ben anamdan Hanoğlan.

Görsem bülbül koynunda gül gülüyor,
Yanar kalbim kavrulup kül oluyor,
Ahir hoş gül bu sayemde soluyor,
Bana derler bu yolundan dön oğlan,
Ne Karalı ben anamdan Hanoğlan.

Hoş görmedim mertlik eden mertleri,
Niye kimse sevmez kaba sertleri,
İçim güler çeken olsa dertleri,
Niye bana kimse demez can oğlan,
Ne Karalı ben anamadan Hanoğlan.

Niye kimse sevmez ara bozmayı,
Derde boğup, gülen kalbi üzmeyi,
Beceriksiz bilmez fitne düzmeyi,
Ben becerdim kimse demez şen oğlan,
Ne Karalı ben anamdan Hanoğlan.

Bir söz ile dünyaları yakarım,
Karıştırır, kana bular çıkarım,
El karışır bense yandan bakarım,
Bana derler kanlı oğlan, kan oğlan,
Ne Karalı ben anamdan Hanoğlan.