Hannane Şiiri - Bilgin Çabuk

Mübarek,sırtını ona yaslardı,
Mescitte,resule direk hannane.
Hutbeler okunur,cemaat ağlardı,
Akan göz yaşlarına,şahit hannane.

Medinede hurmanın şanı meşhurdu,
Dünyada ağaçların şahı hannane.
Kuru bir keresteyken,rabbim izin buyurdu,
''Beni terk etme''diye,inler oldu hannane.

Sahabe duydu onu,anlamadılar önce,
Peygambere sordular; ağlıyordu hannane.
''Ben ki,bu minbere dek,dayanağındım senin,
Senden uzak kalacağım.''dedi hannane.

Hatemülenbiyanın aşkı sarmıştı bir kez,
Gömün dedi peygamber,cennette görsün herkes.
Müjdelendi kuru ağaç,gömdüdü onu sahabe,
Hayran kaldı görenler,dile geldi hannane..