I.
Zaman seni sayan semazen
Senden önce senden sonra divane
Seninle mutlu oldu altmış üç sene…
/Elin zikridir parmaktan dökülen şiir…
Yahut kanaması Seni anması
Ya da ağlaması bir hecenin…
II.
Şiir bu kadar güzel olmamıştı
Kelam bu kadar derin
Kalem bu kadar değerli
Seni yazmadan önce
Ve bu kadar sihirli…
Bir pertev ki ziyası kendisinden efşan...
Şairler sultan oldu bahsinden
/ Sultanlar gılman
Alemler yaratıldı hürmetine
Rahmet peygamberinin
Keremi cilvesine…
Bir Süreyya ki nihan tüm yıldızlarda Zişan
Güzel bu kadar naif olmamıştı
Gözler bu kadar narin
Seni görmeden önce
Ve bu kadar hazin..
Hiç bu kadar muhtaç olmamıştık
Hiç bu kadar nalan
Ravzan kadar güzel…
Yusuf’tan da güzel gözlerine…
Ve İnci sözlerine
Bir gül-i ruhsar ki; bütün alemler hayran…
Şefkat bu kadar kerim olmamıştı
Bedir kadar şiddetli
Uhud kadar çetin
Ve Taif kadar çileli
Bir merhamet ki nuru kainatta burhan
Kanayan şiir olur firkatinden
/ Şairler büryan
Nice naatlar söylenir şerefine
Yaprak yaprak salavat
Şefaat ümidine.
/Bir sevda ki hasretinden kütük perişan
III.
Çeşmimden ateş düşer ardından eyvah!
Sana meftunum demedim senden gayrısına
Gülen gözlerin ardında benim yadigâr
Masal sultanları sönük kalır yanında
Sana son çakerân benim
Ve münzevi gözlerim…
Dolunay kendini yaran çılgın semada
Bulutlar sana aşık; mühürlü
Dağlar kaim değil artık yerinde…
Dikenler feryat eder kilitli
Basma diye ağlar nalezen
Gözlerin ziyasıyla güneş mahcup
Ay etrafında dönen mahkum
Ah! …
Bir mekan ki her zerresi sana meftun
/Efendime…
Kayıt Tarihi : 17.11.2008 10:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ebu lehebin karısı Ümmü Cemil her gece pıtrakları, dikenleri, dikenli ağaç dallarını toplayıp büyük demet yapar, hatta çalıştıracak ırgat dahi bulamaz eli yüzü parçalanmasına rağmen bizzat kendisi yapıp boynuna bağlar, geceleyin ayağına batsın, yaralar açsın diye Peygamberimiz (s.a.s.) ’ ın geçeceği yollara saçardı. Peygamberimiz (s.a.s.) ise, onlara kum yığınına ipek üzerine basar gibi basar ve dikenlerin iniltileri, feryatları “basma bize ya Rasullallah” ikazları eşliğinde geçerdi. Resûlullah efendimiz, Medîne'de Mescid-i Nebevî'de, hutbeyi, Hannâne'ye dayanarak okurlardı. Minber yapılınca, Hannâne'nin yanına gitmedi. Ondan ağlama seslerini, bütün cemâat işitti. Bunun üzerine Resûlullah efendimiz minberden inip, Hannâne'ye sarılınca, sesi kesildi; 'Eğer sarılmasaydım, benim ayrılığımdan kıyâmete kadar ağlardı' buyurdu. Dikenler bile sana aşık sana meftunken ve hurma kütüğü Hannâne ayrılış acısına dayanamayıp inlerken....
KAPINDA BİR GEDA-YI HAKİSARIM YA RASULALLAH
GARİBİM BİKESİM HAYRAN-Ü ZARIM YA RASULALLAH
TENEZZÜL EYLEYİP HASRETLE NÜZHETGAHI MANADAN
GELİP BU ALEME SURETTE HARIM YA RASULALLAH
ŞEHA HUBBUL VATAN EMRİYLE SENSİN EYLEYEN FERMAN
VATANDAN AYRI DÜŞTÜM Bİ KARARIM YA RASULALLAH.
UNUTTUM ASLIMI NEFS-İ HEVAYA OLMUŞUM TABİ
ESR-İ GURBETİM TERK-İ DİYARIM YA RASULALLAH
GÖNÜL BEYT-İ İLAHİ OLDUĞUN FEHMETMİŞİM AMMA
HAYAL-İ MASİYETLE DİLFİGARIM YA RASULALLAH
ŞEFİ-UL MÜZLİMİN HEM RAHMETENLİL ALEMİN SENSİN
SANA MÜŞDAK VEŞ ÜMMİDVARIM YA RASULALLAH.....................
MÜŞDAK EFENDİ.
YANIK BİR YÜREĞİN İFADESİYLE KARŞILIK VEREYİM GÖNLÜNÜZE....
SAYGILAR...
TÜM YORUMLAR (2)