"Kimi tanıdık bir ağaç,
Bir bahçe görünce anlar eve vardığını.
Kaç daire daha çizebilirim
Aramayı bırakmadan önce?
Ne zaman kaybederim
Yolumu ebediyen?
Mümkün sanırdım, sevdiğinin okyanusunda boğulmadan yüzebilmeyi.
Mümkün sanırdım, suya
dönüşmeden yüzebilmeyi.
Ama ben durmaksızın yutuyorum
hava zannettiğim şeyi.
Ayaklarıma bağlı taşlar
rahat bırakmıyor beni. "
Kayıt Tarihi : 11.4.2023 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!