Hanisin Vatan Şiiri - Tarık Özdemir

toprak ve sudan
az da samanla karışan;
kerpiç tuğlalarıyla hanisin vatan? ..
neşeye külbeler vurup şefkate karıklar açan;
elinde çapası,
başında yazması
anacım..ana vatanım hanisin? ..
en yükseklerden en diplere
yeşilin suya doyduğu
ve gülüşlerin yeri göğü inlettiği
o bir zamanların çığlığıyla
sevgilere titreyen sesime
hep elini omuzlarıma atan
ve dertlendiğim de yanımda olan
kardeşim..kardeş vatanım hanisin? ..
bu gurbetçi gönlümde;
yok işte;
sevgiye dair birşey
ama:yine de yürüyorum işte
onca kalabalığın arasından
bir ağaç gibi yaş..yaş..
toprağa devrilen senelerde
tıpkı bir hükümlü gibi
sevdalara hep tutsak
hanisin özgürlüğüm? ..
es artık gül zamanlara doğru
es..es..es..sevgi diyerek..
savur kuruyan yaprakları
dört bir yana
çek hasret ruzgarını
çek bu semeri omuzlarımdan
tut bir kardeş gibi elimden
ve öp yanaklarımdan annem gibi
ama en azından bir babalık yapta
beni özlemlerimle rahat bırak
eyy sevgili vatan.....! ! !