Hanımın Çiftliği-kemal' İn Şiiri

Adım Kemal,
Güneşten değil esmerliğim.
Hayatın gölgesizliği
Tenimin yanmışlığı.
Her sabah güneşle boyanır
İnsan kokar doğduğum topraklar.
Hesapsız sorgusuz sever yüreğim.
Sevgiye çiçek olurum
Haksıza taşar bedenim.
Bir yanda boynu bükük bisikletim
Ellerim kir, yağ, pas
Bir yanım çırçır, toz duman.
Boynumda senin mendilin.
Tenim toprak kokusu,
Terim yağmurun buğusu.
Beklemek içinse yarınlar;
Benim hiç dünüm olmadı Güllü.
Aşk bir tutkuysa;
Unut deyip unutamamaksa eğer
Yetersizse kelimeler
Gülüşünle aydınlıksa karanlıklar
Sevmek fedakarlıksa
Uzattığın ellerini itebilmek
Bulutlara bağladığın salıncağın ipini
Kendi ellerinle çözebilmekse eğer
Ben senin için çözdüm Güllü.
Uzaklar dermanım olursa bir vakit
Gitme demeni bekler yüreğim
Gönlümün gülü Güllü;
Yudumladığım su
Kokladığım çiçekte
İçimdeki nefestesin
Tek gayem tek çaremsin
Tek gayem, tek çaremsin.
Gözlerinin karasıdır sensiz gecelerim.
Ayrılıklar içinse vedalaşmalar
Seninle vedalaştığım gün
Öldüğüm gündür Güllüm...

(Adana - 19.06.2011)