Anneler...Bir sarmaşık gülü gibi nârin kollarıyla sarmalayıp, bizi dimdik büyüten, yapraklarıyla koruyup misk kokularıyla besleyen, sütünün, ninnisinin, hele o sıcacık okşayışlarının hakkını ödeyemeyeceğimiz muhterem KADINLAR...
Tanrının yalnız kendisine mahsus olan 'almadan vermek' hasletini ihsan ettiği, Cenneti ayaklarının altına serdiği ilâhi KADINLAR...
Eşlerimiz...Bir yaşamı tüm acısıyla tatlısıyla bizimle paylaşan, en kötümser anlarımızda bize destek olan, her türlü kahrımızı çeken cefakâr kadınlar...
Bize evlât sevgisini yaşatan, yuvalarımızın temel direği olmuş, can yoldaşlarımız, sevgi odaklarımız orkidelerimiz, KADINLAR...
Kızlarımız... Ömrümüzün en değerli mücevherleri... Kuşkonmazlar kadar narin, hanımelleri kadar güzel kokulu güzellikler...Onlar da yarının anneleri,
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
bir günümüz değil, tüm günümüz kadınlar günüdür... analarımız, bacılarımız, hanımlarımız bizim herşeylerimiz... bu anlamlı deneme yazınızı beğeni ile okudum.
Hergün bir kadın, bir kadın hergün içindir ve hiçbirgün kadınların ayak basmadığı anlardan değildir. Çünkü onlar geleçeğimizin mimarı çocuklarımızın yaşam nedenleridir. Duyarlı yazınız ı ve kaleminizi kutlarım Ünal Bey, sevgi ve saygılarımla...
Sayın Beşkese,
Kırmızı gülün kokusu buralara geldi...Ve içten sunulan bu gülü dost vazoma yerleştirdim.
Teşekkür ederim...Saygılar efendim.
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta