Hanımefendi Şiiri - Esil Kübra Çakır

Düşününce gökyüzüne bak hanımefendi,
Bulutları benzetirsin hikayelerine.
Alır gider rüzgar onları bilmediğin yerlere,
Unutmana vesile.

Yorulunca gökyüzüne bak hanımefendi,
Apaçıktır bazen.
Bulutsuz,dertsiz,ışıl ışıl,güneşli,
Dinlenirsin belki.

Ağlayınca gökyüzüne bak hanımefendi,
Eşlik etsin sana üzgün bulutlar.
Beraber ağlayın arkadaştır hiç değilse,
Gökkuşağı çıkar sonra,renklenirsin.

Gülünce gökyüzüne bakma hanımefendi,
Gülmene sebep olanlara,güldürenlere bak
Ki güldüremeyenlere inat,
İstedikleri gibi sen yoluna bak.