Hanım köylüyüm. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Nerelisin diyorlar bana
bu da sorulur mu
illa ki yarimin diyarından
utanmasalar rengin ne diyecekler
sormasalar da ben söylerim
illa ki maviyim mavilimin göz renginden

ben onunla olalı beri
o oldum çıktım serapa
ya huyundan ya tüyünden
hani öyle derler ya
rengim onun rengi
sesim bile aynı şimdi
birlikte söyleriz o eski unutulmayan şarkıları
meşk ederiz

bir fark var aramızda o da gerekli
ben hayalperestim
o ise dört ayağı da sağlam yere basan
meşeden masif bir masa gibi
benim her zaman bir ayağım havada
işte bu yüzden biz iki yarımdan bir bütünüz
yani iki yarımdan bir tam
biraz da fazla konuşur o
o konuşur ben şarkı söylerim
şimdi bu şiirin bir rengi
biraz da kokusu olmalıydı dersiniz
şimdi o halde belleyin bu ilk dersiniz
kokusu onun kokusu rengi onun göz renginden
bana hep soruyorlar nerelisin diye
nereli olacağım
hanım köylüyüm

bir mavi yarışıdır gidiyor
arkadaşlarımdan bekâr olanlar
evleneceğim kız mavi gözlü olsun diyorlar
halbuki bilmiyorlar
olsun benimki yine de farklı
benimkinin gözlerinin ortaları benekli
yani çok renkli
renkleri çok bereketli
ne renk elbise giyse o renk olur gözleri
yok yok adı düşündüğünüz gibi Deniz değil
adı Irmak
bir deli ırmak ki
katar seline götürür beni

7/Şubat/2011/Pazartesi/Ankara