Hanım ki Ne Hanımlar

Anamız bacımız çekti
Erinin hasretini
yeri geldi kapı eşiğinde bekledi
Biliyordu
Gülüydü,çiçeğiydi

Ne yapsınlar ki
Yolar uzaktı
Mesafeler vardı
Olsun be
Bir sesini duyuşta
Her saniye bahardı

Hanım ki ne kanımlarr
Yürekten Anadolu vurgunu
Çalışşa yorulmaz yeterdi
Her eksiği sineye çekerdi
Burnunda tüten hasretinden
İnlemeden günü geçmezdi

Geçmişte sulanırdı
Geleceği düşlerdi
Gün be gün
Yoların açılmasını
Mesafelerin kapanmasının beklese de
En içten de şehit olmasını dilerdi
Yaşamla ölüm arasındaki
O ince çizgide gelip giderdi