Hanifi Göl Şiirleri - Şair Hanifi Göl

Bir gül misali sevdim
Gök kırmızı açan gül gibi
Senin suyuna muhtaç olduğum
Sevginin dallarında yeşerdim

Yıldızların arasında duran ay

Gülelim çocuklar neşeyle
Gülelim çocuklar kahkahalar ile
Bu gün cumhuriyet kuruldu
Atam bu günü siz çocuklara armağan eyledi
Gülelim çocuklar elele kolkola
Gülelim çocuklar özgür olduk bu gün bizler

Sevmek mi sevilmek mi
En güzel hatıraları bilmek mi
Mutluluk insanı huzur ile doldurur
Aşk en güzel şeydir

Ask güzeldir dilinden anlayana
Aşk güzeldir karşılığını alınca
Kim ne derse desin aşk güzeldir
Sensizliği sevgisizligi tattırmayana

Aşk mıdır kalbin ilacı

Karlarla kaplandı her yer
Gök sanarsın ki yılların hüznünü döktü
Bir garibin ahı mıydı yoksa bir aşığın feryadı mı
Bilinmez bir sorudur bu
Hayat uzun ömür kısadır belki
Sevgiye sevene saygı varmıydı

Aşktır insanı deli divane eden
Sevgiyle yazar her bir şair hanem
Sevdandan mahrum etme beni
Sensiz olurum ben yıkık bir virane

Bir kelamını uğruna düştüm yollara

Yolcu yolunda gerek derlerdi
Yol aldık bulamadık muradı
Atladım bozkırda atıma
Gezdim dıyarı cananı bulamadım

Gurbet gemisi miydi bizi yolda bırakan

Güya bir komisyon kurdular
Tek vatan tek millet oldular
Ay yıldızlı bayrak altında
Sadece Türk askerini bıraktılar

Karşıda görünen yiğitler

Gecelerimde buruk bir sevgi
Ben kime söylesem derdimi
Sana olan sevdam kalbimi
Geldi yurt edindi

Sevginin en temiz en saf haliydi

Gecenin sessizliğine
Bedenimin sensizliğine
Kayıp olup giden hayallerime
Vakti geçen günlere ağlıyorum

Hani bir söz vermiştik ya birbirimize