Hanife Ayaz Şiirleri - Şair Hanife Ayaz

Yanlis yere mevzilenmisik
Cok yanlis yere arkadas
Yanlis yerde durmusuz
Yüz yüze savasmayi beklerken
Sirtimizdan hedef tahtasi olmusuz

Gelip gectin hayatimdan iste
Elimde bir ucurtmaydin ucup gittin
Tutunacak bir dalimdin iste
Firtina oldun bedenimi yikip gittin
Bir mevsimdin icimde
Sonbahar gibi sararip gittin

Kadin agliyordu tren garinda
El salladi sevdigi
Giderken yanlizligin koynuna
Simdi yüreginde
Onun yenemedigi
O can cekisen ölüm sesizligi

Birak sonbahar calsin kapini
Sari yaprak gibi titresende....
daha ne tufanlar gelip catar
gözlerinden dinmez yas
Kalk kalk kendine gel
daha kisi görmemissin arkadas

Bayram gelmis babam bayram ah annem kapilarda beklerdiniz
geldi gelecek diye.....
Simdi kapilar sesiz kapilar garip kapilar sizsiz
Ne zaman bahce kapisindan iceri girsem
bir koca tas oturur yüregime
adim atikca yaslar bosanir gözlerime

Agliyoruz canim kopuyor ellerimiz
Lal oldu sustu o dönen dillerimiz
Son kez bak canim gözlerime
Belki birdaha hic görüsmeyiz

Gidisinin ardindan can erigim
gök damla damla agliyor
doluya koyuyorum olmuyor
bosa koyuyorum dolmuyor
bu gönül sensiz olmuyor
olmuyor can erigim olmuyor

Ölüm gibi aglamaktayim
gögsümde isyanlarin cigligi
kahve gözlerimde solgunluk
senin icin ictim bu gece
kör kütük senin yokluguna
Biraz sevseydin

Ölürsem kimsesiz bir kösede
Iste hayatimin son resmidir
Benim yerime sen gülümse

Hanife Ayaz

Efkar basti bugün deli gönlümü
Birak ayriligi düs yollara gel
Yetti artik bu ayrilik canima
Hasret salini as boynuna gel