Hani Varya! Şiiri - Nisari Özdoğan

Tek başıma evde geçmiyor zaman.
Beraberken yumak yumak ördüğün.
Ev perişan, benim hallerim yaman.
Hani varya! .. O şen şakrak gördüğün.

Gittin hanemizi bir hüzün sardı.
Dün gece uykumu bölüp uyardı.
Hani sağ kolumda bir ağrı vardı?
Hani varya! .. Ovup krem sürdüğün.

Ayrılırken kederimi gizledim.
Son günlerde hep yolunu gözledim.
Çalışma odamda kahve özledim,
Hani varya! .. Fincan ile girdiğin.

Her halimiz ile biz bize gerek.
Kırdım ise affet; yemem diyerek.
Gene mi! Dediğim soğanlı börek,
Hani varya! .. Yere sofra serdiğin.

Kaderde olana ne gam, ne keder.
Acı tatlı günler olmadı heder.
Beraberliğimiz bir ömür eder.
Hani varya! .. Kırk yılına erdiğin.

İkimiz bir bütün, dolmaz yerimiz.
Onlar için feda olsun serimiz.
Rabb'ımdan hediye eserlerimiz,
Hani varya! .. Altı evlat verdiğin.