Hani Sen Gelirdin Şiiri - Muharrem Abut

Hani sen gelirdin,
Ben yoluna baka kalırdım.
Selvi boyuna bir kez daha,
Bir kez daha vurulup ölesim gelirdi.

Akşamlar inerdi yokluğunda,
Ruhumun cinnet çarşısına.
Sesin dağıtırdı en kalabalık hüzünlerimi.
Ay bizim için doğar,
Yıldızlar bizim için parlar,
Dilek tutalım diye kayar,
Ve biz birlikte izlerdik;
Sen orada ben burada.

Kimseler bilmez,
Kimseler anlamazdı bizi,
Bizden gayrı.

Sen bir ezgi olurdun dilimde,
Ben sana şakıyan bülbül.
Sözlerinden okurdum gözlerini;
Az ama öz,
Öz ve candan konuşurdun.

Dağlara çıkartırdım seni;
Sevgimin gümüş kanatlarıyla.
En asil, en soylu çiçeğim olurdun.
Seni derer, seni toplar,
Hep seni koklardım.

Yağmurlar düşerdi,
Geçtiğin yollara.
Geçtiğin yollar yeşerirdi.

Sözlerini biriktirirdim,
Küçük bir çocuğun,
Yüreği kadar büyük kumbarasında.
Kilidini kırıp kırıp sayardım,
Umudumu kırmızı bir bisiklete bağlarcasına.
Hep az kalırdı hesabımca,
Biraz daha biriktirirsem alırdım o bisikleti.

Sonra mecburiyetimi savmak için oturduğum,
Oturup da boğulduğum sofralarda,
Boğazıma dizilen bir lokma olurdun.
İçince ölmediğime sevindiğim,
Bir bardak su olurdun.

Gülüşünle güneş olurdun ufkumda açan.
Mateminle batardı o güneş.
Ve dibi görünmez,
Dipsiz bir kuyu olurdu hayat.
Çünkü sen nefes almak,
Çünkü yaşamak demektin bende.

Ve sevdiceğim;
Ben bir ateş böceği,
Sense görünmek için,
Kendisine muhtaç olduğum bir ışık;
Şimdi bu yüzden yaşamım karmakarışık.

Bir mektupsun sen gurbetten beklediğim,
Her satırını tekrar tekrar,
Ve itinayla okuduğum.

Sen uykusuzluğumsun,
Geceler boyu yastığımı yumrukladığım,
Sağa dönüp adını sayıkladığım,
Sola dönüp hıçkırıklarla ağladığım,
Yokluğunda gecenin karanlığını,
Gözlerime yaş diye bağladığım,
Umudumu, hayatımı, yarınlarımı,
Yoluna harcamaya razı olduğum.

Bir elsin sen boğulmak üzere olduğum,
Denizlerin dalgaları arasından uzanan.
Bir sessin yankısı içimin en ücra köşelerini inleten.
Bir şarkı, bir ezgi, bir şiirsin,
Tınısı kalbimin derinini titreten.

Ama bu yazdıklarım bir şiir değil!
Bunlar bendeki sen.
Bunlar benim gerçeğim.
Bunlar ben’im.
Ben bunların içinde saklanan,
Bir ibibik kuşuyum.
Kanatlarım yaralı,
Kanatlarım ezik.
Beni biraz sevip,
İyileştirir misin sevdiğim?