Hani Oluya Bazen Şiiri - Erhan Turan

Hani olur ya bazen,
Daralırsın, her yer sana dar gelir...
Boğulacakmışsın gibi,
İnsanlar üstüne üstüne gelir...
Bir an oradan kaçıp gitmek,
Uzaklaşmak, nefes almak istersin...
Hani olur ya bazen,
Bir sürü insanın arasında yalnızlık çekersin,
Hep bir eksiklik hissedersin,
Bir şeyleri kaybetmiş gibi...
Ve bazen o kadar bunalırsın ki,
Her şeyden, herkesten kaçıp,
Koşup koşup uzaklara gitmek,
Avazın çıktığı kadar bağırmak istersin...
Bazen de sessiz bir köşeye çekilip,
Ağlamak istersin, hıçkıra hıçkıra...
Ve sonra sanki hiçbir şey yokmuş gibi,
Yine kalabalıklara karışırsın,
Çok mutlu, çok neşeliymişsin gibi...
Herkes de öyle bilir...
Ama kimse bilmez içindeki çığlığı,
Patlayan volkanları ve o içini yakan acıyı...

39
Ve öyle geçip gider hayat...
Bir bakmışsın ki yolun sonuna gelmişsin!
Dönüp arkana bakarsın,
Ve koskoca bir boşluk bulursun...

Yaşanması gerekip de yaşayamadığın o kadar şey kal-
mıştır ki geride...

Gözlerinden süzülen birkaç damla yaşla hafif bir ah çe-
kersin...

Ve yumarsın gözlerini sonsuzluğa...
Neler çektiğini kimse bilmeden.