Hani o mevsim,kışımı bahar edecektin?
Hani yosun tutan kalbime, çiçek ekecektin?
Hani kor dudaklarını, yanağımdan ayırmayacaktın?
O mevsimler geçti,yosunlar kamış oldu.
Kalbim buzullarla örtülü,yanaklarım çöl misali.
Hasretin beni benden alıyor,ıssız adalar gibi.
Gün olur aydınlık güneşler doğar,
Günler,haftalar,mevsimler geçer.
Bir bahar akşamı loş karanlıkta,
Kapının eşiğinde seni düşünürüm.
Hasrete ayrılıkla,öfkeye kinle,
Yangına körükle gidilmez.
Sonbaharda düşen yapraklar
İçimi karartır, sensiz geçen her gün!
Diz çöküp mihrabına yüz sürsem,
Dimağımın her yerine seni işlesem
Kalbimi bin parçaya bölsem,
Her parçasından sen gülümsersin.
19.02.1986
Halit Mehdigil
Bingöl-Çayağzı/Kemalan
Öğretmeni iken
Deltaseiks-4
Halit MehdigilKayıt Tarihi : 11.3.2006 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!