Hani O Kadın Varya Şiiri - Kıymet Sönmez

Sevgili Peygamberimiz anlatmış seni
Hani o kadın var ya
Kocası öldükten sonra evlenmemiş,
Kendini evlatlarına adamış,
İşte o kadın cennette,
İki parmağın birbirine yakın olduğu kadar,
Benim yanımda olacak.
İşte sen,
Çok genç yaşta kaybettin eşini,
İkisi çok küçük, nerdeyse bebecik,
Beş çocukla birlikte.
Ama oturtmam evlatlarımı üvey baba sofrasına,
Benim eşim derine gitti, çıkmaz bir daha ordan dedin,
Gerekirse bir elimle tuz, bir elimle ekmek dilenirim.
Ama bırakmam onları ellerin eline dedin
Ne bayram bildin, ne bahar
Erkek işi demedin, kadın işi demedin,
Çok yoruldum yeter artık hiç demedin.
Pek çok babalı çocuktan daha iyi büyüttün evlatlarını
Dedikoduyu hiç sevmedin,
Ne yaptırdın, nede yaptın.
İş küçümsemedin
Hep çalıştın, çalıştın
Ama zor durumda kalırsam dilenirim bile dedinya
Onu hiç ama hiç yapmadın.
Arsızlık nedir hiç bilmedi çocukların,
Zaman zaman bunca çabana rağmen kırdılar seni,
Çocuklarına hiç cevap vermedin,
Yetimlere kıyamadığın için hep çekindin
Kimi bir çaydanlık su için kırdı seni,
Kimi bir sepet odun için,
Ama kaybedince birgün seni.
Senin kendi hayatını feda ettiğini anladılar.
Ölümünde güzeli olurmuş,
Bilirsin ben ölümden çok korkardım
Ama seni görünce hiç korkmadım.
Çünkü öyle güzel olmuştunki,
Yüce Rabbim son nefeste kimine güzellik verir,
Kiminide çirkinleştirir.
Adeta gideceği yerin sedasını yüzüne yansıtır.
Sen öyle güzel oldunki,
Sanki gideceğin yeri bize gösterdi Yüce Rabbim
Bugün gideli yirmibir yıl oldu.
Dilerim,
Sevgili Peygamberimizin dediği gibi,
İki parmak kadar yakınsındır ona,
Kabrin nur,
Mekanın cennet,
En yakın komşun,
Peygamberimiz olsun.