Hani Neredesin Şiiri - Muharrem Abut

Kimseler bilmez sevdiğim seni.
Ben bilirim yüreğini, sevgini, şefkatini.
Ve ellerini, canım ellerini.
Ellerinin bir ecza olduğunu.
Gözlerin bir ışık deryasıdır,
Ufkumda parıldayan.
Sözlerin, hayatım deyişin,
O içten sedan ile canım deyişin,
Alır beni götürür iklimlerin ötesine.

Şimdi sen uzaklar uzağı bir yerdeysen,
Ben yarım yamalak yaşamaya,
Ayakta kalabilmeye,
Tutunmaya çalışıyorum demektir hayata.
Sensiz ne kadar,
Ve neresinden tutunulabilirse tabi.

Çok ıskaladım hayatı,
Belki de görmezden geldim çoğu kez.
Bazen umursamazlıklarım oldu.
Bazen hislerimi hissetmedim inadına,
Kör ettim gözlerimi,
Kulaklarımı sağır.
Ta ki sen çıkana dek karşıma.
Artık seninle nefes alıyorum.
Nefesimi senle veriyor,
Senle uyuyup senle uyanıyorum.
Ve seni bir ben biliyorum,
Tıpkı bir senin, beni bildiğin gibi.
Bir seni istiyor,
Bir seni özlüyor,
Bir seni diliyor,
Bir seni bekliyor,
Ve bir tek seni seviyorum.
Çünkü sen hayatımın anlam denizisin.
Her şey senle başladı, senle devam edecek.
Sen yorgun yıllarımın sonu,
Umutsuz zamanlarımın yegâne umudusun.
Hayatım kocaman bir boşlukta yüzüyor;
Hani anlam denizim,
Hani neredesin?