Hani Nerede O? Şiiri - Rafet Selvi

Bir yer var.
Her gözümü yumuşta benliğimi dolduran.
Sıra sıra başı karlı dağlar,
Dağlarda, geyikler, ceylanlar.
Buz gibi soğuk sular.
Ve ortada bir vadi.
Temiz hava.
Yemyeşil toprak.
Cıvıldaşan kuşlar.
Uçuşan kelebekler.
Zıp zıp zıplayan sağa sola kuzular.
Akıp giden soğuk ırmak.
Irmakta bir minik tahta köprü.
Irmakta gümüş renkli balıklar.
Irmakta şarıl şarıl akan su senfonisi.
Ve ansızın ırmağın önüne çıkan,
Bir minik çağlayan.
Köprünün yanında küçüçük,
Kırmızı kiremitli bir ev.
Evin önünde ipte uçuşan çamaşırlar.
Evin önünde, gönlünce oynayan bir küçük çocuk.
Evin önünde, minik minik civcivler.
Takmışsın saçlarını, meltemin parmaklarına
Döne döne
Oynaya oynaya
Civcivlere yem veren
Sen...

II

Benim olduğum yerler dağların en yüce tepeleri.
Dağlarda soğuk.
Dağlarda fırtına.
Dağlar kış kıyamet dör mevsim, oniki ayda.
Dağlarda insanlıktan çıkmışım.
Karnım aç.
Gözlerim nicedir uykusuz.
Kirden pisten,
Saç baş birbirine yapışmış.
Üstelk birde;
Gönlüm huzursuz;
Gönlüm paramparça.

Oturmuşum sipsivri bir kayanın üzerine.
Elimde buz kesmiş kara mavzerim.
Gözlerim ağlamaklı.
Gözlerim sönük.
Gözlerimde ölüm korkusu
Seni düşünüyorum yine...
Kara bulutlar geliyor üzerimize...
Yağmur yağacak! ...

III

Nereden çıkarıyorum şimdi bunları?
Hani, dağlar nerede?
Nerede kırmızı kiremitli küçük ev?
Küçük ırmak,
Irmağın önüne ansızın çıkan,
Minik çağlayan nerede?
Nerede? ... Yemyeşil vadi.
Nerede? ... Uçuşan kelebekler.
Sen oturmuşsun parkta.
Çay içiyorsun arkadaşlarınla.
Ben ruh gibi geçiyorum yanınızdan.
Yüreğim ağlayarak.
Gözlerimde yaşlarla.