Hayatimdaki darginlik hiç bitmeyecek gibi,
Sakinlik sabit, yatagium kefen gibi,
Düsüncelerde boguluyorum her saniye,
Bir nokta koyulmayacak’mi dertlerime.
Hersey tam yoluna girdi derken,
Yeni bir engel olusuyor karsimda,
Geçiyorum,
Ama nereye kadar.
Engel üstüne engel.
Susuyorum,
Boyun egiyorum kaderime,
Ben biryerde yanlis yapiyordum,
Ama nerde?
Umursamazlik’mi?
Tembellik’mi?
Kötülük?
Saygisizlik’mi?
Bulamiyorum,
Bilemiyorum.
Hani nerde umutlar gemisi,
Hani nerde iyilikler perisi,
Hani nerde,
Ben görmedim,
Yanindan bile geçemedim,
Yanimdan bile geçmedi.
Hani nerde derdin dermani,
Hani nerde yanan sevdalarin dumani,
Ben görmedim, duymadim,
Benmi’yim kör ve sagir.
Umutlar tükeniyor,
Söylenecek,
Yazilacak kelime kalmadi.
Hani nerde benim melhemim,
Zalim felek yarami dagladi.
Hani nerde benim dermanim,
Zalim kader yarami bile sarmadi.
Hayat güldü,
Dertli agladi.
Ona, Buna, Suna,
Onlara, Bunlara, Sunlara,
Sizlere,
Soruyorum,
Hani nerde.
Nerde?
Nerde benim dermanim.
15-04-2007 01:06
Mustafa Aslan 2Kayıt Tarihi : 21.4.2007 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yenilmek yok,pes etmek yok,başkasından medet ummak yok,
ayakta ve hayatta olduğumuz sürece savaşacağız,ama ilk yenmemiz gereken beynimizdeki tembellik,ve yüreğimizdeki karamsarlıktır
İçimizde.. Bilgilerimizde. Bilincimizde. Başkası olmamak, başkasından yardım dilenmemek. Kendimiz olup başkası olmamak gibi kavramlarda başarılı, kararlı, azimli olduğumuzda. Kendi içimizde dengeye ulaşacağız. O zaman, sadece dışarıdan gelen dertler olacaktır. Onlarla da kendi içimizdeki güçle mücadele vermek kolaydır. Ama insanı asıl güçsüz bırakan, kendi içinden kaynaklanan dertlerdir. .
TÜM YORUMLAR (2)