Hani Her Şey Sana Benzeyecekti

Hani Her Şey Sana Benzeyecekti

YALAN

Ne o rüzğarda sallanan saçlarının kokusu benzedi birine
Ne o saçlarının tek bir teli
Ne bir başkasının geri dönüp bakması acıttı kalbimi
Ne de kaldırımlarda sevecen adımlarının izi
Gülmesi benzeyecek, hani gülmesi demişti şair
Ve dudaklarının kan öpmesi

Hıh

Y A L A N

Çekip gittin
Batan bir güneş edasıyla saklanıp dağların ardına
Hepsi bu

Benzemedi hiç bir dokunuş dokunulmayan tenime senden sonra
Gelecekten ödünç alınan mutluluklar
Kızıl bir heyecan içinde sabırsız kandırılmış sabah beklentileri
Beyaz bir kâğıda yazılan saçma sapan resimlerdeki avuntular
Ayrılığa emzirilen onca geçmiş
Ucu yırtık bir sohbete gebe gece yıldızları
Yamalı şafaklara bakan gözlerim
Benzetemedi hiç bir şeye seni…

Sustun gittin Dılé
Kalbinin tuvalinden gözlerimi silip
Hepsi bu

Hangi parmağım yanlış yazdı adını da böyle çekip gittin
Sevinmeyi bilmeyen hangi sarhoşluğum içmedi allığını
Sana dair olanı hangi yaşayan yanım yaşatmadı ki
Anlatmadı mı dudaklarım uzak aşkların en uzak yalnızlığını
Gökyüzü kadar özgür hayallerim çizmedi mi sana bendeki seni
Sanat müziği sevişmelerimizi taşımadı mı bedenim
Olmadığın zamanlara inat her mevsim

Sildin gittin Dılé
Bütün mevsimlerin en güzelinden
Baharın bile kıskandığı boynunun kokusunu
Hepsi bu

Tebessüm eden sabah gibi değil miydi senli günaydınlar
Senin için beklemedi mi bütün şiirler kafiyesiz
Oysa artık hiç bir dize benzemiyor sana ve bakamıyor sen gibi
Kitap aralarında saklanmış gülkurusu kokunu
Benzetemedim hiç bir güle
Ben şimdi bülbül küskünlüğünde...

Vurdun gittin Dılé
Alnımdan kalbime taşan sessiz bir ölüm gibi
Hepsi bu

Acıyla karışık bir şiir adı mıydı gidişin
Şafağa doğru ıslık çalıp kan revan içinde okunan
Kanlı bir bıçak mıydı yoksa kör pas içinde
Yürümen cellattı biliyorum sırtından bakarken
Bütün fırtınalara kucak açan umutlarımın ülkesi talandı

Yaktın gittin Dılé
Kar gibi eridi temmuz sıcağı gülüşün
Ve ben üşüdüm
Hepsi bu

Oysa her gece sabaha kadar yandı bu kent cayır cayır etinden
Bir ’’Su’’ döken bulunmadı hiçbir zaman minik avuçlarıyla
Yalnızlığımla durdu kalbim, atmadı bir daha
Bir oyuncak saflığında düşünerek seni
Çıplaklığımı terimle kandırdım hep
Yeni bir aşk kazımadan tırnaklarımla

Yıktın gittin Dılé
Devrilen bir duvar gürültüsüyle altında kaldım kirpiklerinin
Hepsi bu

Kimin göğüslerin çatalı ısıtacak ki bundan böyle bedenimi
Baktığım hiç bir dudak tenime çıkmıyor
Yüzüme dokunan hiç bir parmak senin değil
Avuçlarımda bir lanet büyüyor yanakların yerine
Sana tutuluyorum kaçarken başka aşklardan sırılsıklam
Ne bir terminal yalnızlığı sen gibi ağlıyor
Nede sen gibi gülüyor çerçevesiz aynalar

Ah Dılé
Hiç bir dünyaya sığmıyor rüzğârda saçlarını savuruşun
Ve hiç bir acıya benzemiyor öyle uzaktan bakışın...

Gittin Dılé,
Sırtını dönüp gittin
Hepsi bu

Benzemedi hiç kimse sana senden sonra
Her deminde bir ayaz oldu avuçlarında hayatın
Gün biter sefil bir fırtına kokar akşam adımları
Hiç bir kaldırımda durmamış izi adımlarının
Kimin ayaklarına baksam parmaksız, hüznü çok
Kimin yanaklarına sığınsam utangaçlığın kanlı bir ok
Ve hangi gözlere vurulsam
Hiç birinin çukurunda mezarım yok...

Hepsi bu...

Eylül/2009
Amed