Seviyorum desem anlamaz yüreğin.
Burda seni bekleyen var desem,
Duymaz gönül kulağın.
Artık yoruldum beklemekten.
Bu kadar beklemek sana yetmedi mi?
Yoksa son nefeste mi geleceksin?
Bu kadar zor mu bulmak beni?
Hani gelecektin?
Hani seviyorum diyecektin?
Gözümdeki fer kurudu,
Yoluna döktüğüm gözler seni beklemekten vazgeçti.
Yoksa son nefeste mi geleceksin?
Hala seni bekliyorsam,
Bilki içimdeki mezar açılmamışdır.
Çünkü o toprağı sen kazdın içime,
İçimdeki bütün çiçeklerin solmak üzere.
Beklemek sana yetmedi.
Bana sabır taşı verdiğin o günden beri,
Çok sevmek sana az geldi.
Yoksa son nefeste mi geleceksin?
İyi öyle olsun ecel çağırsın....
Mutlu bir günün vardı benle.
Onla yetin kendinle.
Ben beklemekten yoruldum,
Adını anmaktan kalbimi kuruttum.
Beklediğim bir kişi var, oda sen değilsin artık.
Bunu da şimdi duy istedim...
Yoksa son nefeste mi geleceksin?
Belli ki gelmeyeceksin.
Eyvallah eyvallah eyvallah!!!
Kayıt Tarihi : 16.8.2020 15:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!