Hani Dönsen Diyorum Şiiri - Süleyman Köse

dün gibi hatırlarım güzel günleri
ellerine dokununca titriyordun
yok ayrılık diyordun
uzak ayrılık
şimdi aramızda yüz yıllık zaman
hani........
hani dönsen diyorum

iki damla yaştı gözlerime tutunamayıp
titreyen dudaklarıma süzülen
soğuktu yağmur yağıyordu
istanbul üşüyordu
ben üşüyordum
sevginin sıcaklığına hasretti belki yüreğim
hani...........
hani dönsen diyorum

ellerim ceplerimde başım önümde
adım adım her kaldırımını ezberlediğim
salacak sahili şahittir
göz yaşlarıma
her adımda ölüyorum bilmiyorsun
bekliyorum dönmüyorsun
hani........
hani dönsen diyorum

bu kaçıncı bekleyişim
salacak sahilinde
tanır beni sahildeki her bank
her dalgası şahittir bekleyişime
ve senin gelmeyişlerine
ve her dalgası beni biraz daha tüketen sensizliğime
sensizlik eklemekte
hani......
hani dönsen diyorum

yağmur yağıyordu salacak sahiline
yüreğimde ise sensizlik büyümekte
umutlarım tükendikçe
dirhem dirhem azalmakta varlığım
ve hep daha derine inmekte yokluğunun açtığı yara
hani.......
hani dönsen diyorum

yağmur vuruyordu salacak sahiline
kasvetli bulutlar sarmış istanbulu
yüreğime ayrılık
ellerimde kimsesizliğim asılı
ve göz yaşları ile vurgun bir sevda
yaşadığım sensizliğin sessizliğinde yok oluyorum
yokluğuna isyanımdır suçum
işlenmiş sicilime
bir martılar ağlıyor bana
bir salacak sahili sensizliğime
hani.......
hani dönsen diyorum

duy beni böyle kaç mevsimdir ölüyorum
kulak ver çığlığıma yittiğin yerden
seni düşünüyorum
gülüm kurbanım gözüne
kurbanım tatlı diline
hani....
hani dönsen diyorum

ne sevda biter bende
ne durur göz yaşlarım
ve ben hep olmayacak hayaller kurarım
yokluğuna yenik düşsemde kimi zaman
ve sensizliğin soğuk ve karanlık elleri sıksada yüreğimi
içimde büyüttüğüm sana bakar ve utanır
kara ayrılık katilim ayrılık
hani...
hani dönsen diyorum