Hani Bıraksan Diyorum Şiiri - Önder Atmaca

HANİ BIRAKSAN DİYORUM
Bırakıversen kendini rüzgarın akıntısına
Yani
Hangi yöne savurursa oraya..
Belki doğusuna güneşin
Ağrı’nın en yükseklerine
Hani belki Cudi’ye
Belki Köroğlu’nun fırtınalı kışlarına
Belki de akşamın alacakaranlığında
Dolunayın fahişemsi cazibesine..Dayanılmaza..
Ya da. Ya da.. Bilemiyorum..
Öylesine.. Öylesine galiba..
Küçücük bir kaçamakçasına
Yaşamcasına
Yaşamakçasına..

Hani bırakıversen diyorum kendini
Rüzgarın akışına
Kavganın taa içindeymişçesine
Namlunun ağzına;
Ve kınından sıyrılmış eğri kılıncın şafkına
Yiğit Pomaklar’casına;
Ya da sevdanın ta kendisiymişçesine
Gülün yediverenine
Gelinciğin tarlasına
Martıların çığlıklarına
Birde.. Birde yüreğinin hoşlaştığına..

Hani bırakıversen diyorum kendini
Rüzgarın akışına
Seksek oynarcasına yağmur damlalarında
Kar tanecikleriyle dans edercesine,
Gözbebeklerindeki sevdayı süslercesine
Bazen de öylesine..
Kimileyin başına buyruk ve saçmalarcasına..
Yani nasıl desem
Itır ıtır kokarcasına sevdan
Buram buram insancasına..
Yaşarcasına..
Yaşamcasına..

Önder ATMACA (ŞEYHAN)