Hani Benim Neşem

Hani benim neşem.
Hani…
Saçlarımın nasırlı ellerde okşandığı
Bir çomaca sevindiğim günlerim nerede.
Nerede şimdi…
Teyin (sincap) peşinde, o ağaç bu ağaç koşuşturduğum
Serçelere tuzaklar kurduğum
Bostanlarda tarlalarda…
Lastik saban elimde koştuğum
Dolaştığım günler nerede…

Teldendi ilk oyuncağım.
Onu da ağabeyimden öğrenmiştim
Bir gün elinde bir tel çember yanıma geldi
Al dedi al, bu senin araban…
Sonra…
Nasıl kullanacağımı gösterdi ben şaşkın bakarken
Nasıl sevinmiştim..
Görmeye değerdi neşem….

Doru bir atımız vardı.
Babam almıştı köselerli yörüklerinden
Nasıl severdim onu, nasıl severdim tımar etmesini
Ve yemini suyunu vermesini
Onu mahalle çeşmesine sulamaya hep ben götürürdüm
Çok severdim de ata binmesini…
Hele görmeliydiniz..
Eve ilk geldiğinde, nasıl sevinmiştim…
Görmeye değerdi neşem…

Güzeldi geçti çocukluğum..
Yedi kardeşlerin en küçüğüydüm de eskiden
Hep sevildim…
Şımartıldım şımardım durdum
Küçük diye…
Bayramda seyranda hediyelere boğuldum…
Çocukluk günlerimde
Çok zaman okşandı da başım..
Görmeye değerdi
Çocukluk günlerinde neşem…

28 Şubat 2012
Antalya