hani ben hep,
sen olmasaydın diye
başlıyorum ya cümleye...
ve sen de şaşırıyorsun,
olmadığın varlığın ile
bendeki haline...
ben seni; o ilk bakış
ve gülüşündeki sırların ile
sırladım kalbime...
seni öyle büyüttüm ki içimde;
artık dar geliyorsun
göğsümün fakir kafesine,,,
Kayıt Tarihi : 18.11.2018 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!