Hani bazen terkedilmiş bir şehir bulutu çöker insana,ağlamaya hazır gözlerinde hep gülmeyi özler yaşlar.Yirmi beşinci saati yaşarsın o an,atmak istersin kendini uçurumlardan,bir rüzgar essin bitirsin her şeyi dersin,ama hep ters eser rüzgarlar bulursun tekrar kendini karanlık uykularda.Yazarsın bir bir isyanı,aşkı,zehir zıkkım olur yaşantın.Ama hep bir umut vardır içinde,her ne kadar olsa da okyanusta bir yerde...
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta