Hani bazen terkedilmiş bir şehir bulutu çöker insana,ağlamaya hazır gözlerinde hep gülmeyi özler yaşlar.Yirmi beşinci saati yaşarsın o an,atmak istersin kendini uçurumlardan,bir rüzgar essin bitirsin her şeyi dersin,ama hep ters eser rüzgarlar bulursun tekrar kendini karanlık uykularda.Yazarsın bir bir isyanı,aşkı,zehir zıkkım olur yaşantın.Ama hep bir umut vardır içinde,her ne kadar olsa da okyanusta bir yerde...
Bekir Hozan KatreKayıt Tarihi : 17.10.2011 12:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!