Hani,... Atları da Vururlar Ya....!

Benim Çocukluğumda,
Boğaz’da
Bir Beykoz karakolu vardı
Tam deniz kıyısında.
İçinde hüküm sürerdi
Pos bıyıklı, şişman
Kırmızı yanaklı
Komser Amca.
Bir akşam
Camdan boğaza
Saldığı oltasına
8 yaşındaki ben,
Cılız bacaklarımdan
Yakalanınca
Çok paniklemişti önce
Sonra, kükreyerek
Sarılmıştı ilaca.
Kanayan yarama
Üfleyerek
Oksijeni basınca
Ağlamıştım da
Silince sümüklerimi kolumla
Gülmüştü dakikalarca.
Ve kulağıma eğilip
“Umarım bundan ders alır
Ve bir daha
Gözü kara
Dalmazsın karanlık sulara”
Diye fısıldamıştı usulca.
Kim ben mi?
Ben mi ders alacağım
Hay allah
Sen çok yaşa emi
Komser Amca.

Yıllar geçti aradan,
Büyüdüm büyümesine ama,
Hep sakar bir yüzücü
Olarak kaldım.
Hayatım boyunca.
Gene, Balıklama ve Gözü kara
Atlamayı sürdürüyorum
Dibi görünmeyen
Karanlık sulara.
Hala inanıyorum
Yakamozlarla ilgili masallara.
Yine, bacağım dolanık oltalara
Yine,etimde paslı kanca
Kanırtıp kanatmakta.
Bükülüp,kırıldığımı
Ve tükendiğini soluğumun
Senden başka,
Ne Gören var Ne de bilen
Komser amca.
Eğer hayattaysan,
Geçmişin hatırına,
Şöyle bir baksan diyorum
Tozlu raflara.
Belki o eski,
Yakan ve acıtan ilacından
Birkaç damla
Duruyordur hala? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
Eğer yoksa! ....
Söylemeye dilim varmıyor ama,
Cins olsam da
Tendon koptu bir kez.
Hani.....Atları da vururlar ya?
Belki de kolaydadır hıı?
Beylik tabanca................!

19/02/2004..ist. (Eğer hala yaşıyorsan, sağlık ve esenlik diliyorum. Kulakların çınlasın Komiser amca.Eğer, yoksan artık.... ruhun şad olsun)