Hani Şiiri - Seyit Ahmet Düzen

Dumansız düş mavisi bir gecede
Altın bir kolye vardı,narin boynunda
Mısırlı prensesleri kıskandıran
Bir güneş dolanıyordu saçlarına
...ve aya, yıldazlara aldırmadan
Kayboldun.

Hani son gitmelerdi bu yolculuklar. Sonbahar gelmeden savrulduk yaprak misali,uzak kentlere. Ben daha üzerimdeki ilkbahar ıslaklığındayım. Yaz sıcağı karartsın,kavursun bekliyordum tenimi. Bu nasıl gidiştir anlayamadım.

Etrafımızdaki çemberin daraldığını hissediyoruz. Nafile, çaresiz bekliyoruz. Bakıyoruz; inandığımız yalanın gerçekleşmesini,el uzanacak şimdi çemberin dışından. Ütopya: düşler ülkesine götürecek bizi. Hiç paylaşmadığımız sevgiyi paylaşacağız. Para,kriz,bankamatikler hiçbiri olmayacak. Birbirimize adayacağız bütünüyle kendimizi ve yine bizi.

Orada kardeşim olacaksın;

anam olacaksın,

sevgilim olacaksın,

orada biz olacağız.

Kulaklarımızda aynı ezgi gezinecek. Yeryüzünde hiç duymadığımız eşi benzeri bulunmayan bir türkü bu... Gözyaşı nehirinde dilek tutacağız ağlıyarak. Bunca zaman egoistce, materyalist yaşadığımız için utanacağız. Ben dediğim için her tanışmamızda... Evet...Fırsat vermediğim için; sizlere ben dediğim için, tekrar tekrar ağlayacağım. İtiraflarım buluşacak itiraflarınızla,gözyaşı denizinde....ve yalandan ayrıştırılmış sevdalarımızı içeceğiz bu denizden.

Hani son gelmelerimiz olacaktı bu... Vedalaşmak yok diyorduk,artık. Gidilecek bir yer kalmamıştı. Avucumda elinin sıcaklığı kurumadan gittin. Anı denen yaşanmışlarla bırakıp bir başıma beni, ansız gittin.

Şenlik ateşi kurulsun meydanda.Atlayalım üzerinden aptal cesaretimizle... Sadakatimizi gösterelim umarsız aldanışlara rağmen. Kutlayalım kurtuluşumuzu tesellilerle.

Gitmelerimiz yansın;

gelmelirimiz yansın,

vedalarımız yansın.

Öptüğüm kadınlar affederler belki beni. Soğuk kış gününde dağlara çıktığımda. Titrediğinde küçük yüreğim öcünü çıkarmıştırlar ışıksız taş mezarımda.

Hani yollar dolanır ya yamaçlardan. Biri bakı verir zirveye doğru. O sen olacaksın bilirim. Antik bir mezara gömdüğün anılarının seyri bu. Sakladığın şiirlerimi çıkarıp sıcak koynundan at. Parçalansın doruğundaki bulutlar gibi. Sen bunları hak etmedin bir yalan...