Ey Gönül!
Beni esir ettin mecâzi yâre,
Hatır, vefâ, kıymet bilirdi hani?
Yüreciğim oldu bak pâre pâre,
Eninde sonunda gelirdi hani?
Kirpiği ok, kaşı yay seni avlar,
Tatlıdır dilleri, nefsini tavlar,
Kuyruğuna basıver nasıl havlar,
İnadından bir gün yılardı hani?
Seversin delice, olursun gedâ,
Ömrünü uğruna edersin fedâ,
Canını sık hele hayâldir vedâ,
Bekle ki yeniden bulurdu hani?
Sorgula nedir Aşk denen bilmece?
Bu Adem kul yazar ne hece hece?
Nöbette beklerken sen nice gece,
O bir kez uykuyu bölerdi hani?
Sorar isen ne ki şu işin aslı?
İlâh-i Aşk için tecrübe faslı,
Elest'ten beri yüreğin yaslı,
Verdiği süreler dolardı hani?
"Oku" emrine uy! Kâinat kitap,
Dinlersen apaçık duyulur hitap;
Halbuki almışsın nankör muhatap,
Yüzüme mutlaka gülerdi hani?
Demedi mi sana Tarsûsî fâni?
Mecâzı aşmazsan belle ki mâni,
Yaratmadı mı de onu da Sâni?
Hayırsız değil mi, alırdı hani?
"Adem KAÇAR - 07/10/2017"
Adem KaçarKayıt Tarihi : 7.10.2017 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey Gönül! Hayat, her şeyi deneyimleyerek öğrenilebilecek kadar uzun değildir; o sebepten çok empâti yap! Ancak bu sâyede kısacık ömürde, anladığın insan sayısınca fazla yaşamış olursun..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!