Hani Şiiri - Selçuk Yılmaz

Hani seyretmiştim ya dün bir filmde
Bir adam vardı,
Dört elle sarılmış dünyaya
Pür heves, neşeli;
Radyoda da dinlerdim hep
söyleşirdi güzel güzel,
Hani o adam hep derdi ya
Dünya ne kadar güzel ,
Alabildiğine geniş ve özgür;
İsterdim o adam gibi düşünebilmek,
Yaşlı ve yaşam gücüyle dopdolu;
Kırılmadan yeşermiş
Bir dal gibi olabilmek,
Ama bir şeyler diyemiyorum,
Yitik sessiz ve de sinmiş
Ezilmişliğin dünyası karşımda;
Haykırıyorum ,sorularla ona,
Hani yaşamın denkliği ve insanlık çok kereler
Hani coşan seller ve ardında yatan gerçekler,
Sonsuza ulaşmanın,kardeşliğin,
barışın sırrı,
Denizin mavisi, tabiat ananın yeşili, hani,
Yaşayan bir gezegen nihayet, adı dünya,
İnsanlar aç ,tok, kimisi zengin, kimi yoksul,
Bir köşede savaşır çocuklar
Ellerinde silah var,
Bir köşede yarınlar için saksıda büyür çocuklar;
Nedir bu dünya azabı,hiç bilinmez
Dünyada işlerken doğanın yasası
Arslan payı hep güçlünün, kurnazın,
İnsanlığın geçirdiği her evrede
Ne yazik ki;
Armağandır insan insana armağan...
Şubat 2000