Hani Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Hani rüyalarımızın heryerinde mutluluk vardı
Soğanı kırıp cücüğünü yiyen dağdaki çoban gibi
İçim ürperdi, yüreğim kıpır kıpır gözlerim yandı
Günbatımlarını seyrederken saçların yaktı mağribi

Hani elimi uzattığımda yanımdaki sen miydin
Yoksa yıllara hüzün katan acı bir sitem miydin
Yaprak rengi gözlerinle uçuşup giden miydin
Gel artık gel bekletme göründü hayatın, denizin dibi

Hani sessizliğin karanlık korkularını yenmiştik
Sevgiyi sevgiyle besleyip biz herşeye direnmiştik
Bilir misin tutulmayacak ne yeminler vermiştik
Aşktır inan bana bedenin ve evrenin sahibi

Hani bir dünya sabahında ekmeği bölüşmüştük
Martıları besleyip neşeyle gülüşmüştük
Kaçamak bakışlarla birkaç kez öpüşmüştük
Sanırdık yalnız bizdik mutluluğun talibi

Hani benimle uyanırdın yeniyetmelik gündüzlerine
Içinde bir sıcaklık yüzünde bir duayla gökyüzlerine
Zaman hoyratça süzülürken ömrümün güzlerine
Anılar alır götürür geri getirmez bu garibi