Bir ömür tükenmiş di yolların da
Giderken bıraktıkların la,
Barutlar basılmıştı yüreğime,
Acı acı yakıyordu,
Patlamaya ramak vardı.
Çaktığın son kibritinle,
Havaya uçtu her şey.
Yerle bir oldu umutlar.
Dağıldım her bir köşeye dirhem dirhem.
Bir araya getirilemeyen parçalar,
Toplanamayan enkazlar..
Milli bir felakete yol açtı beden de,
Patlamalar duyuldu taa nerelerden.
İçimde sessiz çığlıklar haykırıyordu,
Kalbim bağırıyordu avaz avaz.
Bir yol bulabilse fırlayıp çıkacaktı,
Bedenim den dışarı ya.
Ne mümküm zifiri karanlıklar için de.
Kan revan için deydi her yer.
Atılan kurşunlar da çabası,
Yıkınlar felaketler.
Enkazların altın da ezildi beden,
Dirense de kalkmak için ayağa,
Bir yanı eksikti artık,
Yaşamaya mecal kalmadı.
Yaşayan bir et yığınıydım artık.
Yıllar geçse de ardın dan,
Hala izlerini taşıyor bedenim,
Bir araya getirilemeyen parçalar,
Toplanamayan enkazlar vardı orta da.
Hiçbir şey eskisi gibi değildi.
Zaman bile dermanı olamamıştı,
Geçip gidenlere.
Şimdi eksik yanıma mı oturup ağlamalıyım,
yoksa yaşanan afete mi?
hangi siydi canımı bu kadar yakan?
Yüreğime bastığın barutlar mı?
Yoksa ihanetin kurşunumu can yakan.
24/05/2011
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta