Bazı sabahlar 20 dakika boyunca
hayaller kurarak
teptiğim yolları bile anlamadan...
bazı sabahlar dakikası dakikasına
kafada hiçbir hayal olmadan
gayet fiziksel bir tutum ve beklenti içinde
bütün parkuru kıtır kıtır yediğimin farkında koşmak...
hangisi doğru gerçek sportmen için desem...
ilki bir çırpıda bitirtiyor koşuyu insana.
ama ikincisinde;
acısıyla, tatlısıyla herşeyin farkında
zemini ayaklarıyla zorlukla ittirdiğini
kaç gram terlediğini
nefesinin nerelerde zorlandığını bilerek
tamamen dünayada, burada...
belki koşunun o sade, dürüst kokusunu
hayallere meze etmemek lazım?
belki de bazen bu yola başvurmak iyidir?
fizikselliğin düzlüğünde bazen ıkınmaktansa
bir çırpıda koşuyu hayallerle karışık bitirmek bazen karlıdır? ..
(Eylül 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 16.9.2006 22:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!