Hangisi Şiiri - Afet Ergü

Şimdilerde kimse sevgiye, sevginin gücüne inanmıyor, inanalar ise zamanla yarışıp unutuyor... Unutmayanlar, unutamayanlar ise yaşanmış sevginin anılarıyla, yaşanamayan sevginin acısını aynı demde yüreğinde yaşıyor...

Oysa ne büyük ne güzel bir güçtür o sevgi... Gözün gördüğünden, kulağın duyduğundan çok daha derinlerine kök salmıştır ruhun... O gücü görebilmek, o gücün farkında olabilmektir mesele... Sevginin, sevmenin, sevilmenin gücüne inanıp sarılsa insan dört elle aşamayacağı engel, gidemeyeceği yol yoktur...
Sevginin, sevmenin ne olduğunu bilmeyen, anlamayan çıkar ve hesapçı insanların elde ettiği zorbalığın ve zorlamanın gücünden çok daha fazlası vardır sevgiyi yüreğinde hissedenin...
Halbuki ne kutsaldır sevgili için dökülen göz yaşı, ne kadar değerlidir hafızalara kazınan anıların birlikte mimarı olmak... Uzaklarda da olsan, ayrı da olsan "bir" olmak...

Ömrümüzde belki bir kere karşılaşacağımız insanı, bir kere yaşanılacak sevdayı yaşamak, hak etmek, emek vermek, yerine tüm güç, kudret ve zamanlar onu yok etmeye,vazgeçmeye, öldürmeye harcanıyor. Oysa sevmemeye, unutmaya, unutturulmaya, görmezden gelmeye yok saymaya sarf edilen çabalar, korkulara yenilen savaşlar yerine; gerçek mutluluğa, sevgiye, sevilmeye, kalan ömrün son demine kadar huzurla yaşamaya cesaretlense o yürek o gönül...

Hangi günah, öldürülen sevginin, unutturulan sevgilinin günahından daha fazladır... Hangi yanlış, doğru bilinen gerçeklerin yanında daha yanlıştır...

Bu yüzden, savaşmadan yenilgiye uğrayan sevginin içinde, çıkarların zaferi vardır ancak...! ! !