Hanginiz Annemsiniz? Şiiri - Yılmaz Garip

Benim iki annem var;
Biri, bir dediğimi iki etmeyen
Şefkat pınarı, çaresizler menbaı,
Ben cefa ettikçe hayır dua eden.
Diğeri, ben hayır dua ettikçe beni çekiştiren,
Ben süründükçe derinden bir oh çeken,
Benden başka herkesi seven.

Benim iki annem var;
Biri, ben ağlarken ah edip yavrum diyen,
Bağrına basan, özledim diyen.
Tökezlediğimde elimden tutan.
Diğeri, ben koşarken çelme takan,
Ben yükseldikçe arkamdan aşağılayan
Ve düştüğümde tekmeleyen.

Benim iki annem var;
Biri, ben üzüldüğümde ağlayan,
Bütün varlığıyla ayaklarıma kapanan,
Ayaklarının altında cennet yatan.
Diğeri, sevindiğimde hüzünlenen, kahrolan,
Malını, servetini benden saklayan,
Bedduada eşi olmayan.

Benim iki annem var;
Biri, başıma taç, dertlerime ilaç,
Karanlıklara nur, susuz topraklara yağmur,
Ölü kalplere hayat.
Diğeri, nazından geçilmez, hiç çekilmez,
Seviyorum der, naz çekmesini bilmez,
Seviyor mu, sevmiyor mu oda bilinmez.

Bu dünyada yaşayan ben, diğeri hangi ben,
Canım, sevgilim, biricik annem?
Nerede öpülesi eller, ayaklar?
Nerede kardeş, bacı, dost ve ahbaplar,
Yüreğimde can, damarımda kan?
Sabır dedim, hep hayır dua ettim,

Her cefaya katlandım, küçüğüm dedim.
Ben dedikçe O büyüdü,
O büyüdükçe ben küçüldüm.
İşte en büyük hatam!
Duygularımda isyan etti böyle bir yaşam.
Söyleyin nesiniz, hem kimsiniz?
HANGİNİZ ANNEMSİNİZ! ..

Garip