Hangimiz Sevmedik ki

Dört duvar bir oda
İçinde sen dolanırken sırma köşk saraydı bana.
Ya şimdi?
Eskilerden kalmış tahta masa
Üzerinde sesi bozuk gramofon
Efkâr çökünce yüreğimin derinliklerine
Ağır bir şarkı dinlerim, her makamı sen niyetine.
Atmaya kıyamadığım, ortadan çatlamış kül tablası.
İçinde anıların saklandığı birkaç sarı yapraklı defter.
Bildiğin gibi her şey keyfe keder.

Zaman zaman aynadaki gözlerine takılır gözlerim,
Elası, nakış nakış işlenmiş hüzünlü bakar.
Bakar ya…
Ela gözlerin damla damla içimi de yakar.
Yüreğim mum gibi erir hasretinle.

Rüzgâr ılık ılık estiğinde
Penceremdeki kırık camın perdesi cilvelenir,
Hafifçe dokunur okşar yüzümü.
Sıcaklığını hissettiğimde hayalin dolanır tenime
Burnumun ucu kızarır,
Az biraz canım acır…
Ben böyle her akşam ağlamaklı olurum.
Kirpiklerimden bir damla ter süzülür dudaklarıma,
Resimdeki yüzün asılır kıyamazsın ağladığıma.

İlk kez yokluğun boyutunda kaybolurum,
Duvara vurduğum yumruklarımdan.
İntikamını alırım sensiz kalmışlığımın,
Yedi şiddetinde sallanır odam.
Hangimiz; sevmedik ki böylesine,
Ne zaman kendimizden vaz geçmedik?
Ayrılığın mesafesi
Kaç ışık yılı uzaklıktaydı ki biz bilemedik?

Bu sefer mevsimler getirmedi ayrılığı
Mevsimsiz gittin ve dönecektin!
Bu günde uzak kaldım senden,
Olsun ziyanı yok bir tanem.
Eskiden olduğu gibi bu temmuz gecelerinde,
Dolunayla yakamoz sevişmelerini seyredelim doyasıya.
Aşka giden rotada asılalım küreklere,
Uzaklaşalım sevginin unutulduğu köhne yüreklerden.

Hangimiz;
Serin kumlara uzanıp yıldız kaymasını izlemedik?
Hangimiz; küçük geçici ayrılıklar yaşamadık?
Cam kenarına iliştirdiğimiz gözlerimizle,
Geldi gelecek umuduyla hangimiz yolları eskitmedik?
O’nun hayaline sarılıp,
Gün ağarana kadar
Gözyaşlarımızla hangimiz dertleşmedik?

‘’hangimiz canımızdan çok sevmedik ki? ’’

Gamze YAĞMUR

20/07/2013