ürperiyorum her geçen gün artıyor yalnızlığım
duvarlar üzerime gelmiyor ben gidiyorum sanki
istemiyorum bu halimi ben sevmiyorum sessizliği
duvarları bilmem ama ben bu evden gidiyorum sanki
her defasında içine düştüm bu boşluk karanlık
ortalıkta sürünüyorum biri yardım çağırsın
her dakika içine çekiyor direnmek ne fayda
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta