Seni ömrümün en güzel,
En acı, en hayalperestliğimde,
İkinci bahar denen, bir zamanda sevmiştim,
Adına kır çiçeğim demiştim.
Seni bir ağustos ayında,
Tanıdım, sevdim, gönül verdim,
Seni yüreğime haps ettim,
Ve her gittiğim yerde,
Can gibi taşıdım içimde.
Seni bir tek ben düşündüm sabahlara kadar,
Bir ben sevdim, bir ben aradım seni,
Bağlantılar kopuncaya kadar,
Bir ben ağladım senin için gizlice günlerce.
Şimdi sana soruyorum,
Hangimiz, yalancı hangimiz, vefasız,
Hangimiz gururlu onurlu,Sen mi,
Ben mi, yoksa kader mi hangimiz?
Hangimiz yanlış insan,
Hangimizde hata, hangimiz bunları hak ediyor,
Hangimiz, hangimiz söyle,
Bunları yaşamak zorunda mıyız,
Bunları yaşatmak zorunda mısın,
Sen hayırsız, vefasız, insafsızsın.
Z.Özkay - 2 Nisan 2003 Karaman
Zafer ÖzkayKayıt Tarihi : 25.7.2006 20:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kız arkdaşımdan ayrıldıktan sonra yazdım.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!