Çarşafına dolanmış yaşından ihtiyar gözlerim.
Özlemekte...
Ama neyi ?
Çocukken yan komşunun bahçesinden çaldığım yeşil elmanın günahımı bu tanrım ?
Ne bu diyatro göz perdemde kımıldayan ?
Çok drama sahnesi bir kaç şaklaban sözcük...
Oysa ben en çok çocukken mutluydum.
Uçurtmayı en iyi ben yapardım en kötü malzemeyle.
Tanrım en büyük günahım bu olsa gerek !
Çaresizliği uçurtmam rüzgara karşı koyamadığında içimde feryatlar koparken,
Dışımda kuru bir sessizlikle öğrendim.
İlk defa orda isyan ettim sana.
Tanrım ! Yoksa o isyanın günahımı bu ?
Bu tiyatro...
Bu çarşafın ıssızlığı...
Ve gözlerim çarşafına sevgili gibi bağlı iken
Tanrım bu hengame de ne ?
Bu hangi yaşımın günahı ?
Kayıt Tarihi : 8.3.2019 02:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!