Kendimi sığdıramadım ömrüme gözlerine bakamıyorum
Bil ki ellerim uzanamadıysa ellerine
Camlarında korkular kamaşan perdelerin
Çiçekli şarkılar koymuşlardır dudaklarına.
İçimde bilmediğim bir yerde hem de birden bire
''Önce insan'' diyen sözlerimin altı çizilmiş
Bir mum yanmış alevi bakışlarıma dek uzayan
Susuşlarla tükeneceğim,tükenirken üreyeceğim derken
Ah görsen tüm yolların üstü kirli çamaşır
Yaşayışlar kutsanan yalancı bir kasırga
Umuyorken kalmaz sonraki zamanlara
Bilmedim en koyu gidişler bazen hafif bir yel gibidir
Ve
En kahpe kasırgalar,
En yasal yaşayış biçimidir..
Oysa bilirsin gölgesizliğim bile korkutmaz beni
Coğrafyam kadar adın yasaklı bana
Hani ürkütücü harflerimiz vardı bir kaç nefes
Yani yaramın tam da tükeniş vaktine eklenmeli
Sana ulaşamadım
Ağacı dar mevsimlerin ipine,bu güzü de dahil et
Böyle mi gitmeli gözbebeği dehşetin de dudakların
Söyle hangi tarih ar diye doğurur bu cinneti.?
Kayıt Tarihi : 13.6.2010 01:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Keyifle okudum. Teşekkür ederim.
TÜM YORUMLAR (1)