Hangi rüzgara verdin Aşkımı

HANGİ RÜZGARA VERDİN AŞKIMI

Hangi rüzgara verdin aşkımı
Ezberimde tüm zulümler
Kuşatınca yaşam böyle apansız
Uzat saçını gecenin penceresinde
Kirpiklerinde çarpışan acıların sessizliğinde bakışlar
Esen ilk rüzgarda utanıp çiçek açan dallar
İlk kez yaşarız aşkta yaşanmamış dünlerde
Daha demin kışı yaşarken temmuz
Herkes döner Adem ile Havva’ya

Ya ikimiz döner dururuz aşka
Hayat sevgiyle baki dünya dedikleri
Ufuklar ebedi aşk nura
Sen yokken kapanır semanın güneşi
Sokaklar gece gözyaşında
Tutsak olacağını bilmek sarmaşık tohumuna
Dudağımla hesaplaştım uçan kanarya gibi
İsanın çarmığa gerildiği yaşta
Tanrıya koşarcasına sana koştum
Dinlerin yoğunlaşmış dilinden uzak
Usulca sokuldum mor yamaçlarına
Bir giz gibi sıkı sıkı tuttuğumda
Ay dokununca saçlarından saçlarıma
Hala ellerim ayrılığın öfkesinde
Sevda dayanılmaz gözyaşı gülüşlerinde
Taşıyor gözlerimde bulutlar
Yağmur gibi yağarım bakma öyle yüzüme
Mevsimler hüzünlü penceremde
Akşam akarken dudağında
Beni de savurdu yüzyıllara
Elime düşünce ayrılık sözcükler çarpışırdı
Beynimde korkutacak gecelerimi
İntihara tutkun düşlerim
Güneşin pasında hayallerim
Mümkün olsaydı rüzgarın olurdum
Duru aşk teninde dudaklı bir ağaç gibi
Hala dağınık yalnızlığımda bir sen varsın
Gökyüzü akraban mı Ay ışığı mavi dudaklarında
De bana sevgili
hangi rüzgara verdin aşkımı

ALİ HAYDAR DENER