Hangi İstanbul Şiiri - Yılmaz Bektaş

Kendimi bir güzelliğinde kaybedip bir başkasında bulduğum
Hangi canım İstanbulsun sen karşısında hayran durduğum.
Ilık bir mavinin tonu bu göz alan, serinlikte geceyle artan
Yalan değil ruhumuzu saran bu kızıllık sıcak günden kalan.
Karanlığa karışmış ışıklarla bezenmiş güzelliğin az alışılmış
Eski bir şarkısın suskun gönüllerde henüz doyulamamış.
Akşam oluyor yine en güzel haliyle şimdi İstanbul’da
Gemiler geliyor gemiler geçiyor son seferleri her yakada.
Akşamın sedası titretiyor yeri göğü gönüllerin yedi tepesinde
Birazdan sessizliğe karışırız yerle göğün arasında bir yerde.
Nasır tutmuş ellerin arasında kaybolmuşsa anahtarını kim almış
Çok kapısı kalmıştır bu şehrin daha hiç aralanamamış.
Bir o yana bir bu yana dolanırken eski telaşlardan ırak yolumuz
O kadar yakın değiliz artık oysa yan yana karışmıştı kokumuz.
Bu şehrin hatırı kalır inan; nedense bu vefasızlık ondan korkumuz
Yokuşlar iniş değil miydi aynı zamanda dünlerdeymiş komşuluğumuz.
Evimizde miyiz ki hala İstanbul’da, seviyoruz bu şehri her haliyle….

Yılmaz BEKTAŞ