Hangi İnsan Sevmez Gülü Gönülden

Dallarında diken vardır diyerek
Hangi insan sevmez gülü gönülden
Çilesini gömlek gibi giyerek
Hangi insan görmez gülü gönülden

Karlar bile cirit atsa dağlarda
Bu mevsimde hele ki bu çağlarda
İnadına sevgi coşan bağlarda
Hangi insan dermez gülü gönülden

Düşü düşle iki dikip, bir söküp
Bilinmeyen sözler ile, dil döküp
Sevgiliye; karşısında diz çöküp
Hangi insan vermez gülü gönülden

Özlem ile uzanarak eline
Kulaç kulaç sarılarak beline
Mutluluktan gözden akan seline
Hangi insan sermez gülü gönülden